Bliskość, Uważność, Relacyjność 

00:00:00 SPK_1

Witaj, zapraszam Cię do kolejnego odcinka podcastu Blisko Siebie Razem , w którym mam

przyjemność gościć Maritę Mach.

00:00:09 SPK_2

Cześć, widzę Was serdecznie.

00:00:11 SPK_1

Zapraszamy Was do wysłuchania, oglądnięcia, rozmowy

00:00:18 SPK_2

O relacji, o byciu, o istotach takich, tutaj, co siedzą właśnie z nami, o ciele, także o

chorobach, o jakiejś drodze, którą przechodzimy w relacji i co jest dla mnie istotne tutaj.

00:00:39 SPK_2

Ekstra.

00:00:40 SPK_1

Zapraszamy.

00:00:41 SPK_2

Zapraszamy serdecznie.

00:00:44 SPK_2

Tych istotach, czyli psach.

00:00:47 SPK_1

Witaj, słuchasz podcastu Blisko Siebie Razem .

00:00:50 SPK_1

Jak dobrze, że tu jesteś.

00:00:52 SPK_1

Ja mam na imię Ewa i zapraszam cię do wspólnej podróży ku wewnętrznej wolności,

mądrości i mocy.

00:01:02 SPK_1

Gotowi na przygodę?

00:01:04 SPK_1

Wskakujemy na pokład.

00:01:08 SPK_1

Witajcie w podcaście Blisko Siebie Razem .

00:01:11 SPK_1

W tym odcinku mam przyjemność gościć moją gościnię Maritę.

00:01:16 SPK_1

Mach, cześć.

00:01:19 SPK_1

Marita jest psycholożką, psycholożką zwierzęcą, psychoterapeutką somatyczną i też

tłumaczką języka migowego.

00:01:29 SPK_1

Marita zaraz się nam przedstawi, a teraz chciałabym nas jeszcze wszystkich zaprosić, ciebie

słuchaczu obserwujący też, żeby zamknąć sobie oczy na chwilę i wziąć takie trzy głębokie

wdechy do serducha.

00:01:43 SPK_1

Połączymy się w tym miejscu.

00:01:46 SPK_2

To teraz.

00:02:07 SPK_1

Otwieramy tą przestrzeń Blisko Siebie Razem .

00:02:11 SPK_1

Zapraszamy wszystkie istoty wspierające, zapraszamy żywioły, zapraszamy ducha zwierząt.

00:02:21 SPK_1

Zapalę teraz świecę, aby ogień trzymał nam przestrzeń.

00:02:27 SPK_1

Będą z wami też nasze, moim zdaniem, wspanielki Etna i Mimi.

00:02:32 SPK_1

Dzisiaj będzie o relacji ze sobą i ze zwierzętami

00:02:40 SPK_1

Hejo!

00:02:46 SPK_2

Aho!

00:02:46 SPK_2

Świeca trzymającą tutaj przestrzeń.

00:02:51 SPK_1

Muszę zapal się teraz.

00:02:56 SPK_1

W duchu, welcome as you are.

00:02:58 SPK_1

Welcome as you are, Marita.

00:03:07 SPK_1

Dobrze, to może najpierw kilka słów o tobie.

00:03:10 SPK_1

Jakbyś się mogła, Marita, przedstawić.

00:03:13 SPK_1

Mi?

00:03:13 SPK_1

Nam?

00:03:15 SPK_2

Jakbym cię miała przedstawić…

00:03:16 SPK_2

Tak jak powiedziałaś, ja jestem psychologiem.

00:03:21 SPK_2

Jak byłam dzieciakiem, marzyłam, żeby być nauczycielem, nauczyć.

00:03:25 SPK_2

I w sumie to się zrealizowało po studiach, ze względu na to, że zostałam tłumaczką języka

międzynarodowego.

00:03:30 SPK_2

No i tak kroczę sobie tą drogę i tam gdzie mnie pociągnie serce uchodzę, tam idę i robię

bardzo dużo jeszcze z pasji.

00:03:40 SPK_2

Więc tak, nie wiem co jeszcze.

00:03:44 SPK_2

Mogłabym tu mówić długo w ogóle, jak jest w swojej drodze.

00:03:46 SPK_2

Jest ona kręta i chyba boista, ale zawsze jakby za tym impulsem nie wiem się pojawia, bo

dobrze.

00:03:53 SPK_2

I trochę na przekór.

00:03:56 SPK_2

Może trochę oczekiwaniom rodzinnym.

00:03:59 SPK_2

Bo pamiętam jak zaczęłam się zajmować psami i to na początku oczywiście było z pasji to

właśnie było tak, że jakaś normalna praca, normalna praca, ty nie masz normalnej pracy.

00:04:11 SPK_2

No i tak sobie kroczę tą drogą.

00:04:15 SPK_2

Mojej normalnej drogi.

00:04:17 SPK_2

To jest fajne.

00:04:20 SPK_1

Ja Maritę poznałam, Maritę na ciebie trafiłam, jak wzięłam Etniczkę.

00:04:26 SPK_1

Etna, bardzo wrażliwa psineczka, potrzebowała…

00:04:31 SPK_1

Razem potrzebowałyśmy wsparcia i trafiłyśmy do ciebie na kurs tropienia dla wrażliwych

piesków.

00:04:41 SPK_1

I pamiętam dla mnie to…

00:04:45 SPK_1

To mi tak bardzo poszerzyło w mojej głowie w ogóle postrzeganie relacji z psem jako relacji

przede wszystkim i relacji z drugą istotą, która ma swoje potrzeby, swój charakter, swoje

humory i wszystko tak jak ja.

00:05:05 SPK_1

I właśnie to bardzo pamiętam.

00:05:08 SPK_1

Szczególnie jak Ciebie polecałam w chudzie, to zawsze mówiłam, że wyróżnikiem Twoim

jest taki nacisk, akcent właśnie na relacje.

00:05:16 SPK_1

Chciałabym powiedzieć ludzkie, ale ludzko-zwierzęce w tym humanitarnym.

00:05:22 SPK_2

Relacyjność jest dla mnie bardzo ważna, nawet z tego względu, No jak pracuję, to pracuję

relacyjnie.

00:05:30 SPK_2

Jak ludzie do mnie przychodzą, to mówię, że nie ma smartków takich typowych.

00:05:34 SPK_2

Nie jest to typowo szkolenie pozytywne, jak to się mówi, że zachowanie jest nagroda.

00:05:39 SPK_2

Dlatego nie lubię być nazywana behawiorystką, bo dla mnie to się zawęża bardzo mocnym

tkotem zachowania.

00:05:45 SPK_2

A dla mnie życie jest drugą istotą i to jest przede wszystkim relacja.

00:05:48 SPK_2

To jest komunikacja, to jest wspólne wyjście, to jest wspólne odpowiadanie na siebie.

00:05:53 SPK_2

Na to, co ja mówię swoim ciałem, swoimi emocjami, swoim ogólnie czuciem.

00:05:58 SPK_2

To druga istota.

00:05:59 SPK_2

Ja tutaj się patrzę akurat na twój rzecz.

00:06:03 SPK_2

Więc to jest tak, że tak samo opowiadam na ciebie, ale tak samo będę opowiadać mamie.

00:06:07 SPK_2

Na to, co ona mi mówi.

00:06:11 SPK_2

Tylko relacyjność.

00:06:11 SPK_1

Nie wiem Etna teraz mówi,

00:06:12 SPK_2

Wiec ja do niej gadam – Dobra dziewczyny gadajcie.

00:06:20 SPK_1

Jest spoko

00:06:24 SPK_2

Jak zaczęłam wchodzi w psychologię traum też, taką traumatologię, traumę rozwojową i

ogólnie w terapię, to uświadomiłam sobie, to była oczywiście jego praca z ludźmi, że to jest

tak niesamowicie ważne.

00:06:49 SPK_2

Na przykład jak my teraz sobie siedzimy i rozmawiamy i one, ponieważ myśmy trochę

potańczyły, trochę poruszały się, trochę się wyregulowały, bo byliśmy w jakimś napięciu, no

bo nie będziemy rozmawiać w ogóle.

00:07:01 SPK_2

I my się uspokajamy, i one nam w tym towarzyszyły, i potem my się już osadziły, i ta

medytacja była cudowna, była mi tak…

00:07:08 SPK_2

I one mogły mi się dostroić też do nas, bo w sumie…

00:07:12 SPK_2

I to jest fajne.

00:07:14 SPK_2

Te systemy nerwowe też się dostrzegają.

00:07:16 SPK_2

I to jak ja się będę czuła przy tej drugiej istocie, będę miała na nią wpływ.

00:07:21 SPK_1

Absolutnie.

00:07:23 SPK_1

Dla mnie to jest taki…

00:07:25 SPK_1

Te dwie spanielki są dla mnie takim ogromnym lustrem tego, co jest u mnie w środku.

00:07:32 SPK_1

Etna pełniła taką rolę naprawdę pokazywania mi moich emocji, których ja nie chciałam czuć

ani widzieć.

00:07:40 SPK_1

Szczególnie jak ją wzięłam, to miałam bardzo mały dostęp do siebie, do swojego czucia.

00:07:45 SPK_1

Więc jak widziałam, że Etna się stresuje, to nagle byłam na nią wkurzona, jak ona się tak

może przecież zachowywać.

00:07:51 SPK_1

A później wstydziłam, że nie bawi się z dziećmi moich znajomych, a ona zwiewa, bo te

dzieciaki na nią i za dużo.

00:07:59 SPK_1

Więc miałam taką część, która bardzo pokazywała też moją własną relację z moim

wewnętrznym dzieckiem.

00:08:07 SPK_1

co mnie pobudzało w tej relacji z Etną i to co tutaj.

00:08:12 SPK_1

Jak ona się bała, na przykład ja byłam, nie, wszystko jest okej, na udawaniu totalnym, przed

samą sobą, nie, ale wszystko jest okej, a Etna nie chce wyjść z samochodu i się trzęsie po 40-

minutowej jeździe, gdzie ja słucham mantr.

00:08:25 SPK_1

I byłam, Tak, jest super.

00:08:28 SPK_1

Jestem gotowa na tą trudną rozmowę.

00:08:31 SPK_1

Och tak.

00:08:33 SPK_1

Etnusia się bała, więc jak ja to zobaczyłam, dopiero do mnie dotarło, o kurde, ja się tak czuję,

dokładnie tak się czuję wewnątrz.

00:08:41 SPK_2

To jest niesamowite.

00:08:43 SPK_2

Mogę je zobaczyć.

00:08:45 SPK_2

Nie wiem, bo poszerza Ci tę perspektywę i one odbijają mnie z tego dostrojenia.

00:08:54 SPK_2

I my możemy udawać przed sobą, powiedzieć, że nie mamy dostępu i odcinamy to ciało.

00:08:59 SPK_2

No a ona czuje, że zmienia się zapach, zmienia się napięcie mięśni.

00:09:05 SPK_2

I ona jakby wie, że…

00:09:07 SPK_2

Ale halo, bo jest coś nie tak.

00:09:11 SPK_2

Ale jest coś nie tak.

00:09:13 SPK_2

Dokładnie.

00:09:14 SPK_1

Nie może jakoś się…

00:09:16 SPK_1

To są dla mnie największe nauczycielki bardzo autentycznego bycia.

00:09:22 SPK_1

Z tym co jest na żywo teraz.

00:09:24 SPK_1

A nie z tym co chciała żeby było w głowie.

00:09:29 SPK_2

I to jest przepiękne.

00:09:31 SPK_2

Bardzo często jak przychodzą do mnie klienci…

00:09:35 SPK_2

Ja nie pracuję z psami.

00:09:37 SPK_2

Tylko pracuję z ich relacją.

00:09:39 SPK_2

Czyli to coś się musi zmienić w relacji.

00:09:41 SPK_2

Czyli jakby to jest jedna i druga istota się z tym zmienia.

00:09:45 SPK_2

Anima za serce.

00:09:46 SPK_2

Dobrze, to proszę.

00:09:47 SPK_2

Muszę mi naprawić psa, bo jest zepsuty.

00:09:49 SPK_2

On nie jest zepsuty.

00:09:51 SPK_2

Jest najlepszy, jaki może być.

00:09:55 SPK_2

I tam jest ta relacyjność.

00:10:00 SPK_2

Jak klienci zaczynają się otwierać na siebie, Tam jest, że ja muszę coś zmienić, że może ja

muszę popracować z emocjami i że ja muszę może jakby popatrzeć, co się takiego dzieje, że

ten pies mi się nagle odpala na drugiego psa, ale co się dzieje we mnie, że on mi się też

odpala.

00:10:16 SPK_2

I jak ja mogę sobie pomóc i temu wtedy mojemu przyjacielowi pomóc, to jest jakby inna

perspektywa.

00:10:21 SPK_2

To jest jakby trochę zrzuca się te oczekiwania.

00:10:24 SPK_2

Dobra, nikogo tu nie naprawiamy.

00:10:25 SPK_1

Kurwa, to ja się muszę zmienić?

00:10:28 SPK_1

To nie jest wszystko tylko wina tego psa?

00:10:33 SPK_1

No.

00:10:34 SPK_2

Ale to jest taką normą, że pojawia się ten opór.

00:10:37 SPK_1

I to jest jakby mega trudne.

00:10:38 SPK_2

I czasami to jest taki naprawdę wieloletni proces.

00:10:41 SPK_2

A potem są takie przepiękne w ogóle procesy tych rodzin.

00:10:47 SPK_2

Jak widzisz, że tego człowieka się zmienia i on zaczyna się otwierać.

00:10:51 SPK_2

I nagle się okazuje, że przy jakiejś dozie odpuszczenia tych oczekiwań…

00:10:55 SPK_2

Ale bardzo często tych oczekiwań, które tak naprawdę mamy wobec siebie.

00:10:59 SPK_2

Bo to jest na zasadzie, że ja się wstydzę, że on się źle zachowuje, bo to są moje oczekiwania,

że źle go wychowałam, że nie miałam wpływu, tak jak powinnam mieć, coś źle zrobiłam.

00:11:11 SPK_1

Co to o mnie mówi.

00:11:12 SPK_2

Co to o mnie mówi.

00:11:13 SPK_2

I to są te oczekiwania, które nakładamy na siebie, potem je przerzucamy na tę drugą istotę i

żyjemy w tym, jak to puścić.

00:11:21 SPK_1

I zaczyna się jakby powoli puszczać te nitki, nie?

00:11:24 SPK_2

I mówić sobie, no kurde, Ten pies mu groził, zdenerwował się na niego, on tego szczekał.

00:11:30 SPK_2

I ktoś ci mówi, o dlaczego pani ma psa ogólnie nie w kagańcu?

00:11:34 SPK_2

I ty się wtedy uśmiechasz i mówisz, że no ale no zdenerwowała się, ja też się czasami

zdenerwuję.

00:11:38 SPK_2

Miłego dnia.

00:11:41 SPK_2

I tak puszczasz to, nie?

00:11:42 SPK_2

I nagle się ten system luzuje

00:11:45 SPK_2

I się tam więcej przestrzeni nam wiąże.

00:11:47 SPK_1

No jak puścić?

00:11:49 SPK_2

Jak puścić?

00:11:51 SPK_1

Część mnie, która mówi, ale jak?

00:11:54 SPK_1

No dobra, puścić, ha, ha, łatwo mówić, puścić, nie?

00:11:58 SPK_2

No to to jest właśnie taki kroczek po kroczku, tam gdzie mogę, ale jakby z mojej

perspektywy to poczuć jej bezpieczeństwo, trzeba sobie zbudować w sobie, nie?

00:12:07 SPK_2

I tą pewność, że jakby ja wiem i robię dobrze.

00:12:11 SPK_2

Że ja robię dobrze.

00:12:12 SPK_2

Że ja wiem co mam zrobić w tym momencie.

00:12:15 SPK_2

I czasami ktoś pomoże i ci powie, że to jest dobre i że…

00:12:18 SPK_2

Jakby znormalizuje tą sytuację, że…

00:12:20 SPK_2

No ale ona się teraz boi.

00:12:23 SPK_2

Nie pójdzie tam, bo będzie szczekała.

00:12:26 SPK_2

Bo się po prostu boi.

00:12:28 SPK_2

I jakby zobaczenie też tego i takie znormalizowanie tego…

00:12:30 SPK_2

Aha dobra, to ona się boi.

00:12:33 SPK_2

Jak ja się boję to też się nie pakuję na przykład.

00:12:36 SPK_2

Albo robię coś innego.

00:12:39 SPK_2

Takie małe kawałki.

00:12:40 SPK_1

To mi dało tak do myślenia trochę, że właśnie relacyjność…

00:12:45 SPK_1

W mojej definicji relacyjność oznacza też w ogóle poznanie języka tej danej…

00:12:54 SPK_1

tej drugiej istoty, z którą tworzę relację.

00:12:57 SPK_1

Szczególnie zwierzęta mówią innym językiem niż my.

00:13:02 SPK_1

A nawet my mówimy często…

00:13:04 SPK_1

Nie zrozumiałyśmy siebie językami wspólnie.

00:13:09 SPK_1

I jakie to jest dla Ciebie ta relacyjność?

00:13:10 SPK_1

Chciałabym już trochę o tej relacyjności porozmawiać, bo tam jest takie bardzo unikatowe,

ten akcent.

00:13:18 SPK_2

Jak sobie tak rozmawiamy i mówimy o tej relacyjności…

00:13:21 SPK_2

Dobra, mamy lajwkę.

00:13:34 SPK_1

Chodźcie tutaj, jest okej.

00:13:36 SPK_1

Zazwyczaj tak robią, że je tutaj zamkną.

00:13:38 SPK_1

Chodźcie, zobacz.

00:13:40 SPK_1

Chodźcie do nas, chodźcie.

00:13:41 SPK_1

Brawo, Jadrusia, super.

00:13:43 SPK_2

Ja tam okej, nie?

00:13:45 SPK_1

Tu sąsiedzi pewnie Tadeusz.

00:13:48 SPK_1

No właśnie, myślę, że są Tadeusz i Iwonka, tak?

00:13:51 SPK_1

No, chodź Mincia do nas.

00:13:52 SPK_1

Chodź, mało.

00:13:54 SPK_1

Chodź.

00:13:55 SPK_2

Super, Łomu.

00:13:56 SPK_2

No tak.

00:13:58 SPK_2

Po co te nerwy?

00:13:59 SPK_2

W ogóle niepotrzebne.

00:14:16 SPK_1

Powiedz, wkurzyłaś się do niego?

00:14:19 SPK_1

Tak?

00:14:19 SPK_1

Często wygadałam mu to.

00:14:22 SPK_2

Teraz zauważyłaś, że jak zaczęłaś w listach, to Ekna cię oddzieliła od niej.

00:14:26 SPK_2

W moim zdaniu to było trochę za dużo, ale Ekna cię pokusiła, żebyś się trochę zgłębiła, bo

ona już zaczęła się tym zachować.

00:14:32 SPK_2

Teraz znowu Ekna.

00:14:36 SPK_2

I sobie widzisz, sprawdzę ją, jak ona się czuje.

00:14:39 SPK_2

Ok.

00:14:41 SPK_2

Razem.

00:14:43 SPK_2

Chyba gdzieś dziewczyny to robią razem.

00:14:47 SPK_2

Razem fajnie się robią rzeczy, nie?

00:14:49 SPK_2

Przecież normalnie piesie robią razem rzeczy.

00:14:52 SPK_1

Ale właśnie to jest taki przykład, wiesz, takiego szczekania.

00:14:58 SPK_1

Dla mnie jest nienacka, bo ja nie słyszę tych dźwięków.

00:15:03 SPK_1

I mnie to od razu…

00:15:05 SPK_1

Cały mój system nerwowy jest od razu w napięcie.

00:15:06 SPK_1

Co się dzieje?

00:15:08 SPK_1

Gdzie co jest?

00:15:10 SPK_1

I jak czasami zauważam też bardzo mocno, że na przykład mam dużo cierpliwości.

00:15:18 SPK_1

Okej, chodź na łóżko.

00:15:21 SPK_1

A jak to już jest 15, 30 raz w ciągu 3 godzin, to już jestem na takiej.

00:15:26 SPK_1

Moja cierpliwość już jest mega mała.

00:15:32 SPK_1

No i też nie wiem co robić.

00:15:34 SPK_1

Na przykład teraz też zauważam od razu w sobie, mimo że różne rzeczy stosuję, to jakoś to,

że Ty jesteś i Ciebie postrzegam jako ekspertkę.

00:15:45 SPK_1

Zauważyłam to od razu, że sprawiłam, że patrzę na ciebie.

00:15:47 SPK_1

Co robić?

00:15:48 SPK_2

Zrobić?

00:15:53 SPK_1

Tak się często czuję z małymi psami, że to jest moment…

00:15:57 SPK_1

niech mi ktoś tutaj usiądzie i powie, co robić najlepiej.

00:16:01 SPK_2

A to jest fantastyczne ze względu na to, że bardzo często wtedy trzeba podjąć decyzje.

00:16:06 SPK_2

Czyli jakby ta pewność, że dobra ja wiem co robić pokazuje im, że nie.

00:16:10 SPK_2

Dziewczyny nie.

00:16:11 SPK_2

Jakby ja nie chcę tego.

00:16:12 SPK_2

No ale jakby w Polsce nic się nie dzieje.

00:16:13 SPK_2

No czyli to gadać i grać.

00:16:15 SPK_2

Ja czasami klientom mówię, że lepiej jest podjąć jakąś decyzję.

00:16:19 SPK_2

Zazwyczaj lepiej się wycofać, jak nie wiesz co zrobić, niż po prostu stać w zawieszeniu, gdzie

pies szczeka i się szarpie i nie wiedzieć co zrobić.

00:16:27 SPK_2

I myśleć sobie, a to może sobie poradzić.

00:16:30 SPK_2

A jak my nie wiemy co zrobić.

00:16:31 SPK_1

To na pewno sobie nie radzi.

00:16:33 SPK_2

To zrzucamy jakby tą odpowiedzialność na niego.

00:16:35 SPK_2

A jak on jest w dużych nerwach, to najprawdopodobniej już sobie nie radzi.

00:16:39 SPK_2

Więc jak ma sobie poradzić?

00:16:40 SPK_2

No pewnie jakoś sobie poradzi.

00:16:43 SPK_2

Tylko pewnie nie o to nam chodzi.

00:16:45 SPK_2

A zazwyczaj.

00:16:46 SPK_1

Ekstra.

00:16:48 SPK_1

I też zauważyłam, wiesz, teraz taki mignął mi i poczucie, takie w brzuchu poczułam wstydu,

że powinnam…

00:16:57 SPK_1

Czekaj, złapię to.

00:16:58 SPK_1

Że ja powinnam lepiej się umieć komunikować z moimi psami.

00:17:02 SPK_1

Że ja już powinnam to, wiesz…

00:17:06 SPK_1

Nie otwarcie, że mogę się uczyć bardziej, tylko…

00:17:09 SPK_1

Już jest mi wstyd.

00:17:10 SPK_2

Skąd ta powinność?

00:17:11 SPK_1

To powinność, to jest pani perfekcyjna.

00:17:16 SPK_1

To co mówisz o tych oczekiwaniach swoich własnych.

00:17:20 SPK_1

Mój pies na pewno nie będzie szczekał.

00:17:22 SPK_1

Mój pies na pewno nie będzie latał i podbiegał do innych psów.

00:17:26 SPK_1

Mój pies na pewno będzie się odwoływał.

00:17:29 SPK_1

Mój pies coś tam.

00:17:29 SPK_1

I mam, zauważam, że mam całą litanię.

00:17:32 SPK_1

Tak, tak, zdecydowanie.

00:17:35 SPK_1

I rzeczywistość bardzo mocno weryfikuje.

00:17:38 SPK_1

Ja myślałam, że jak wzięłam etnę, to będę miała takiego szczeniaka, który będzie wszędzie.

00:17:42 SPK_1

A tutaj się okazało, że mój szczeniaczek to był taki…

00:17:44 SPK_1

Nie pospiesz się, podchodź.

00:17:46 SPK_1

Więc ja najpierw się tego wstydziłam, a później teraz miałam drugiego szczeniaka, który był

taki wszędzie.

00:17:51 SPK_1

A ja…

00:17:51 SPK_1

Kurde, ty jesteś wszędzie!

00:17:53 SPK_1

Ja pierdzielę, jak się z tym mam poradzić, nie?

00:17:58 SPK_2

Ja bym miała taką ciekawość, że co tam jest takiego zawstydzającego, że ty się zawstydzasz,

nie?

00:18:02 SPK_2

Ja bym robił coś, co…

00:18:05 SPK_2

Mnie jest tej listy, jak ja powinnam i od razu się zawstydzam sama.

00:18:10 SPK_1

Tak, ja wiem, że to jest strach przed tym, że będę oceniona jakoś, że sobie nie radzę.

00:18:14 SPK_1

Tak, że sobie nie radzę, bo widzę też bardzo dużą surowość w sobie, oceniającą innych, jak

się zajmują swoimi psami i kotami itd.

00:18:32 SPK_1

I mam takie marzenie, ale bardziej to jest chyba oczekiwanie, że każdy będzie się tak

zajmował.

00:18:38 SPK_1

Będzie miał super relacje.

00:18:41 SPK_1

Że wszystkie psy będą zadbane.

00:18:44 SPK_1

Bo to wychodzi też z troski.

00:18:46 SPK_1

To wychodzi z miejsca tego, żeby było im dobrze.

00:18:53 SPK_2

I z takiej wrażliwości, że nie jest.

00:18:55 SPK_2

Jak teraz przełożymy to na psie, w momencie kiedy one wchodzą np.

00:18:59 SPK_2

w stróżowanie, to to jest bardzo psie.

00:19:02 SPK_2

Ej, ktoś się ze drzwiami, dawaj.

00:19:04 SPK_2

Mówi mu, żeby nie wchodził.

00:19:06 SPK_2

Trzeba mu łapać.

00:19:08 SPK_2

I to nie jest jakby…

00:19:09 SPK_2

To jest w zasadzie na luzaku.

00:19:12 SPK_2

One poszczekały, one wróciły.

00:19:14 SPK_2

Nie były zestresowane.

00:19:15 SPK_2

Po prostu przyszło właśnie.

00:19:18 SPK_2

Co innego opis jest taki jeszcze.

00:19:20 SPK_2

A co innego opis po prostu leci i powie, ej ktoś się ze drzwiami, coś się dzieje.

00:19:25 SPK_2

Tam jest ta troska, są oczekiwania.

00:19:28 SPK_2

I to jest piękne, bo jak ja prowadzę czasami grupy i tam trafiam opiekunowi z różnymi

problemami ze swoimi psiakami i się okazuje, że sam fakt, że jest grupa i oni słyszą, że mają

dokładnie to, co ty o tym teraz mówisz.

00:19:41 SPK_1

Że ja mam takie oczekiwania, że ja.

00:19:43 SPK_2

Się zawstydzam, że ocenę itd.

00:19:46 SPK_2

i tworzę sobie taką bezpieczną przestrzeń, że nie oceniamy się.

00:19:51 SPK_2

Ja też mam z tym problem.

00:19:52 SPK_2

Ja też mam z tym.

00:19:53 SPK_2

I z tym też mam.

00:19:54 SPK_2

I z tym też mam.

00:19:56 SPK_2

I oni się czują bezpiecznie, bo się nagle okazuje, że bardzo dużo ludzi, którzy wychodzą z

psami i ich pies na przykład obszczekuje ludzi, bo się boi.

00:20:04 SPK_2

Albo obszczekuje psy z innych powodów.

00:20:06 SPK_2

To, że oni się zawstydzają, bo boją się, że są ocenieni, ale ci, których pies robi, dokładnie

mają to samo.

00:20:13 SPK_2

Wiecie, jak wszyscy mamy tak samo, to…

00:20:18 SPK_2

Jakaś ulga.

00:20:20 SPK_2

Jakaś ulga, tak.

00:20:21 SPK_1

Że nie tylko ja jestem tą wielką porażką w wychowaniu.

00:20:29 SPK_2

A zadałaś mnie o to pytanie o relacyjność.

00:20:32 SPK_2

Czym jest ta relacyjność?

00:20:34 SPK_2

Ja ostatnio się na tym bardzo zastanawiam.

00:20:38 SPK_2

I obserwuję sobie, czym jest dla mnie ta relacyjność.

00:20:42 SPK_2

I mam takie poczucie, że dla mnie relacyjność jest jakby czucie siebie.

00:20:46 SPK_2

Jakby w sobie.

00:20:48 SPK_2

Że ja wiem kim ja jestem.

00:20:50 SPK_2

I jak wchodzę do relacji…

00:20:54 SPK_2

To tam nie następuje zlanie.

00:20:57 SPK_2

Tylko ja jestem i jest to druga istota.

00:21:00 SPK_2

I to co często obserwuję u klientów…

00:21:03 SPK_2

To oni się trochę właśnie zawstydzają ze względu na to, że…

00:21:06 SPK_2

To jest jakaś moja fantazja na ten temat, to oczywiście każdy przypadki jest inny, ale że tam

jest jakieś zglądanie z tym psem, że on jest jakby moją wizytówką, on mnie przedstawia.

00:21:16 SPK_2

Jak on się tak zachowuje to trochę tak jakby to było o mnie.

00:21:21 SPK_2

To o mnie świadczy.

00:21:22 SPK_2

I jak się zrobi jakby tą przestrzeń, to o mnie nie świadczy, że ja jestem tutaj, stoję, jestem

spokojna.

00:21:32 SPK_2

to jestem ja, a ona w swoich emocjach, np.

00:21:36 SPK_2

moja Efi, jest zdenerwowana i to są jej emocje.

00:21:41 SPK_2

To nie jest o mnie, że ona się teraz denerwuje.

00:21:44 SPK_2

I to oddzielenie dla mnie, poczucie moich granic i jej granic, powoduje, że ta relacja może

być mocniejsza, bo nie jesteśmy w tym zlani.

00:21:55 SPK_2

I ona może robić rzeczy, one nie świadczą w ogóle o mnie, ja mogę robić rzeczy, I ona nie

musi cały czas łazić i mnie kontrolować.

00:22:02 SPK_2

Ej, co teraz robimy?

00:22:03 SPK_2

Bo ja nie wiem, co teraz robimy.

00:22:05 SPK_2

Tylko ej, stara.

00:22:06 SPK_2

Ja siedzę na łące.

00:22:08 SPK_2

Jak chcesz sobie pobierać człowieka, chcesz pokopać dołek, to sobie pokop dołek.

00:22:12 SPK_2

Chcesz się potarzać, to się potarzaj.

00:22:13 SPK_2

Idź sobie do wody.

00:22:14 SPK_2

Ale ja nie chcę to zrobić.

00:22:17 SPK_2

Że to jest jakby dla mnie, że ta relacyjność jest o byciu sobą.

00:22:23 SPK_2

I pozwoleniu tej drugiej istocie też być sobą.

00:22:26 SPK_2

I że wtedy możemy się spotkać, że ta relacja jest naprawdę mocniejsza.

00:22:31 SPK_2

Z jakąś tak.

00:22:34 SPK_2

No i teraz łzy.

00:22:37 SPK_2

No ale jakby to znaczy być sobą.

00:22:39 SPK_1

Tak, dziękuję, że przeczytałaś.

00:22:41 SPK_1

Prosto ściągnięte.

00:22:44 SPK_1

Na potrzebę tych mikrofonów trzeba ich wypowiedzieć głośno.

00:22:51 SPK_1

Co to dla ciebie znaczy?

00:22:53 SPK_1

Dla mnie, wiesz, blisko siebie i być sobą.

00:22:59 SPK_1

To jest blisko.

00:23:02 SPK_2

I mówiłaś o tej uważności, nie?

00:23:04 SPK_2

Powiadałaś, że na początku rozumiem, czy tam jeszcze przed, ale że ta uważność, że jakby

bycie sobą, to jest też jakby bycie w kontakcie ze sobą, czyli taka uważność gdzieś na siebie i

na to, co się dzieje.

00:23:16 SPK_1

Nie?

00:23:16 SPK_2

Że ja mam takie tendencje na przykład, że jak mi się robi dużo, to jestem mistrzem w

dysocjacji.

00:23:22 SPK_2

A ja rozumiem.

00:23:24 SPK_2

I jakby wtedy jest w tym dobra zdolność.

00:23:27 SPK_2

Tylko, że ja wtedy nie jestem ani blisko siebie, ani blisko drugiej osoby.

00:23:31 SPK_2

Bo jestem gdzieś.

00:23:33 SPK_2

Jestem świetna w przetrwaniu i w rozwiązywaniu problemów, w robieniu wielu zadań

naraz.

00:23:38 SPK_1

Żaden problem.

00:23:39 SPK_2

Wyćwiczona jestem.

00:23:42 SPK_2

Na przykład łapie się ktoś w momencie, że ej…

00:23:45 SPK_2

Bo ty…

00:23:46 SPK_2

Nie wiem, jeszcze nie sipiasz.

00:23:48 SPK_2

Aha.

00:23:49 SPK_2

Normalnie.

00:23:50 SPK_2

Odcinasz się od potrzeb.

00:23:52 SPK_2

Dobra, coś jest stało.

00:23:54 SPK_2

I jakby wracanie do siebie.

00:23:58 SPK_2

Taka uważność.

00:24:00 SPK_1

I wracanie do siebie, do ciebie.

00:24:02 SPK_1

Zaczyna się od takiego…

00:24:05 SPK_1

Jak to nazwać?

00:24:06 SPK_1

Monitoringu o ciało.

00:24:07 SPK_1

Hej, o, jednak chce mi się siknąć.

00:24:09 SPK_1

Jestem głodna.

00:24:11 SPK_2

Dla mnie to jest wracanie do ciała.

00:24:15 SPK_2

I ja zaczęłam tę drogę…

00:24:18 SPK_2

W ogóle od uważności.

00:24:20 SPK_2

Jestem też nauczycielem uważności.

00:24:22 SPK_2

Więc tam była taka trochę optymalizacja tego całego.

00:24:25 SPK_2

Że…

00:24:26 SPK_2

Jakbym mogła być bliżej siebie, mówię, że to tak.

00:24:29 SPK_1

Robię, robię, robię.

00:24:32 SPK_2

I nagle czuję, że tutaj nie mam tutaj szyi.

00:24:34 SPK_2

To jest takie…

00:24:36 SPK_2

Jadę.

00:24:38 SPK_2

No i łapanie się.

00:24:39 SPK_2

Teraz już mam to mechanicznie, wiesz.

00:24:40 SPK_2

Co jakiś czas sobie patrzę, żeby odpuścić tę połowę i już nie mam.

00:24:44 SPK_1

Ale jakbym zluźniła się trochę.

00:24:47 SPK_2

No i dla mnie, wiecie, sobą to jest też, jak mówicie, w kontakcie z całem, bo ona mi dużo

rzeczy podpowiada.

00:24:55 SPK_2

Widzę, że jest duże napięcie i teraz już sobie pozwalam na emocje, kiedy sobie nie

pozwalam.

00:25:04 SPK_2

Ale miałam to tak poodcinane, że byłam przy tym cała.

00:25:10 SPK_2

Czasem tak, że ona mi bardziej mówi, ok, dobra, są napięcia, coś się wydarzyło, jak się coś

wydarzyło, Gdzieś skopałam te emocje i to ciało mi już wywala.

00:25:20 SPK_2

Czyli jakby otwierał mi się wtedy przestrzeń, żeby sobie zobaczyć, co się stało.

00:25:23 SPK_1

Jak Cię wywala ciało?

00:25:25 SPK_2

Co to znaczy dla Ciebie?

00:25:26 SPK_2

Ja chorowałam na przykład.

00:25:29 SPK_2

Czyli somatykę po prostu pokazywałam.

00:25:33 SPK_2

Jak się nie zatrzymasz, twierdzisz, zatrzymał, spokojnie.

00:25:37 SPK_1

To jest paczka, poradzimy sobie.

00:25:39 SPK_2

Dokładnie.

00:25:40 SPK_2

Więc mi tak to pokazywało.

00:25:42 SPK_2

A teraz mi pokazuje właśnie jakieś napięcia.

00:25:45 SPK_2

Ale z tym, że jestem bardziej uważna na to, co się dzieje.

00:25:49 SPK_2

I co czas mam tak, że nie jest mi zawsze łatwo być sobą.

00:25:54 SPK_2

Że mam jeszcze dużo tych części, które mówią, tu uważaj, tu trzeba się trochę schować, tu

nie można się pokazać.

00:26:01 SPK_2

i obserwuję sobie te mechanizmy i na ile mogę sobie pozwolić wyjść, a na ile jeszcze te moje

mechanizmy, tutaj też mi to ciało pracuje, pozwalają mi poczuć się bezpiecznie.

00:26:14 SPK_1

A jak się czujesz bezpiecznie w ciele, to jest taka właśnie, powiedziałaś to i w kontekście

relacji z konkretnej sytuacji z psem, i w kontekście w ogóle bycia, poczucia bezpieczeństwa

w ciele, to jakie to dla ciebie jest?

00:26:30 SPK_1

Jak się czujesz bezpiecznie, to kiedy możesz powiedzieć, a dobra, teraz co ja się czuję w

bezpieczności?

00:26:38 SPK_2

Właśnie jest tak weird.

00:26:43 SPK_2

Ciężko jest to złapać, ale jak jestem rozluźniona, jak nie biegnę.

00:26:50 SPK_2

Jak się pojawia Andrzej.

00:26:51 SPK_2

Jeżeli po prostu jestem, to jest obyczaj.

00:26:56 SPK_2

Że tak sobie to obserwuję.

00:27:01 SPK_2

Ja też miałam taki mechanizm bronny, że jak wchodzi aktywacja wysoka i durlowienia, to

znaczy, że już jesteśmy w mechanizmie.

00:27:08 SPK_2

Jakby zauważenie tego.

00:27:10 SPK_2

I to też psy pokazały.

00:27:13 SPK_2

Że efekt jest po atakach.

00:27:14 SPK_2

To co robimy, to co robimy.

00:27:15 SPK_2

Ale ja też byłam tak.

00:27:16 SPK_1

To co robimy, to co robimy.

00:27:18 SPK_2

To był początek mojej drogi.

00:27:21 SPK_2

Dawno temu.

00:27:23 SPK_2

I najpierw Maguła mi to pokazywała.

00:27:24 SPK_2

Nie, bo ja nie słyszałam, która już odeszła.

00:27:27 SPK_2

Albo to był właśnie efekt.

00:27:28 SPK_2

Czemu one się nie muszą uspokoić?

00:27:30 SPK_2

Czemu one się nie muszą uspokoić cały czas?

00:27:32 SPK_2

No nie może się uspokoić, nie może się uspokoić.

00:27:34 SPK_2

A ja teraz w aktywacji.

00:27:36 SPK_2

I teraz we współczuli

00:27:37 SPK_2

No to i się okazywało, że jaki atak.

00:27:40 SPK_2

Okej, dobra.

00:27:44 SPK_2

To ona też wtedy widziała, że aha.

00:27:47 SPK_2

To jest miło.

00:27:51 SPK_2

To jest dla niej taka droga odkrywania.

00:27:56 SPK_1

To byś powiedziałałabym, że bardziej Czy psy dla ciebie, czy zwierzęta, bo też masz kota,

kotkę.

00:28:08 SPK_2

Kotkę.

00:28:10 SPK_2

Kotkę od partygonów.

00:28:15 SPK_2

Historia po prostu.

00:28:17 SPK_2

Niesamowite, ale mało.

00:28:21 SPK_1

Czy właśnie te zwierzęta, one ciebie wspierają w tym wracaniu do siebie, byciu sobą?

00:28:28 SPK_1

Czy właśnie są twoimi nauczycielami, pokazują?

00:28:32 SPK_1

Jak byś to określiła?

00:28:34 SPK_1

Jak byś miała nazwać to swoim?

00:28:37 SPK_2

Na pewno dużo mnie nauczyły.

00:28:39 SPK_2

Bardzo dużo.

00:28:41 SPK_2

Mam wrażenie, że najwięcej nauczyła mnie moja flatka, która teraz ma 13 lat.

00:28:46 SPK_2

To było właśnie zderzenie się z moimi oczekiwaniami, wyobrażeniami, z rzeczywistością.

00:28:52 SPK_2

I jak ja próbowałam coś forcować z napięcia, to ona mówiła…

00:28:58 SPK_2

Też bardzo wrażliwa.

00:29:00 SPK_2

No i uczenie się też siebie.

00:29:02 SPK_2

przy niej.

00:29:04 SPK_2

I Megulka też.

00:29:05 SPK_2

Megulka była tak, ona była adoptowana, że jak ja się spieszyłam, a ja miałam następny

wiatr, to było…

00:29:14 SPK_2

To było tak, że wiesz, jak ja się spieszyłam, bo muszę wyprowadzić, bo coś tam, muszę lecieć

na uczelnię.

00:29:19 SPK_2

Jak byłam już w napięciu, wywołałam.

00:29:21 SPK_2

Ona patrzyła i mówiła, że nie podejdę do ciebie w takim stanie.

00:29:26 SPK_2

I robiła takie łuki.

00:29:27 SPK_2

A ja już tam, no chodź tu do mnie.

00:29:29 SPK_2

A ona…

00:29:32 SPK_2

Ja wtedy musiałam brać parę wdechów.

00:29:36 SPK_2

No okej, najwyżej się spóźnię.

00:29:38 SPK_2

A ja wtedy się do niej patrzyła.

00:29:39 SPK_2

I momentalnie, dobra, możemy przyjść.

00:29:41 SPK_1

Okej.

00:29:42 SPK_2

Więc ona mi dużo pokazywała.

00:29:44 SPK_2

Też była taka zdziwność na to.

00:29:46 SPK_2

Więc są moimi nauczycielami na pewno.

00:29:48 SPK_2

I wszyscy klienty są moimi nauczycielami, bo też mi dużo pokazują.

00:29:53 SPK_2

Też o mnie, ale też o relacjach w systemie rodzinnym.

00:29:58 SPK_2

No i mi pomagają.

00:30:02 SPK_2

Może bardziej pomagały.

00:30:06 SPK_2

Bo w pewnym momencie takiego właśnie kontaktu, jakby pracy nad sobą, nad tym

kontaktem ze sobą całym.

00:30:14 SPK_2

Teraz już jest bardziej tak, że ja to łapię i widzę.

00:30:17 SPK_2

Bardziej ja jestem w stanie je wspierać.

00:30:19 SPK_2

No a teraz mam tego adopciaka, mojego chłopaka Rumka, to ja cały czas mu mówię, że jak to

się stało, że ja mam najcudowniejszego psa na świecie?

00:30:27 SPK_2

Bo to, czego on mnie teraz uczy, to nic nie musisz.

00:30:32 SPK_2

Po prostu możesz się cieszyć każdą chwilą, każdą pierdołą.

00:30:36 SPK_2

Możesz się po prostu cieszyć, bo jego życie jest cudowne.

00:30:39 SPK_2

I ja się na niego patrzę.

00:30:42 SPK_2

Nie, jestem strasznie poruszona.

00:30:45 SPK_2

Bardzo poruszona po prostu tym, jak on się zachowuje, jak on pokazuje, jak można

wchodzić w relacje.

00:30:53 SPK_2

Młody Adam Bach jest amerykański.

00:30:57 SPK_2

Tak.

00:30:57 SPK_2

Dokładnie tak.

00:30:58 SPK_1

No i…

00:31:01 SPK_1

słowa ekstra.

00:31:04 SPK_2

Jakbyś nie poczuła ją pójść, że ja wchodzę w poruszanie, gdzieś mi łzy podchodzą do oczu i

ona od razu przychodzi i sprawdza, co się dzieje.

00:31:12 SPK_2

I to jest dla mnie niesamowite.

00:31:15 SPK_1

Tak, to jest dla mnie ogromna magia tego, że ona dokładnie, szczególnie Tnunia, zawsze

dokładnie wie, w którym momencie podejść.

00:31:26 SPK_1

Przychodzi anioł z przestrzeni.

00:31:30 SPK_2

Tak.

00:31:34 SPK_2

Wiem, co aż.

00:31:38 SPK_1

Właśnie teraz tak do myślenia zaczęło mi się przypominać takie moje zaskoczenie, że

właśnie te psy tak się po prostu jarają, tak się cieszą.

00:31:54 SPK_1

Nikt się na mnie tak nie cieszy jak moje psy, jak przyniosę do domu, nie ważne czy u mnie

nie było tydzień, 10 minut jak zeszłam do żabki.

00:32:03 SPK_1

Właśnie jesteś!

00:32:04 SPK_1

Juhu!

00:32:04 SPK_1

Juhu!

00:32:06 SPK_1

Też taką piękną…

00:32:09 SPK_1

Piękną zmianą dla mnie są poranki.

00:32:13 SPK_1

Kiedyś nienawidziłam bardzo, nienawidziłam poranków.

00:32:15 SPK_1

Wiesz, do 12 nie podchodź do mnie.

00:32:18 SPK_1

Najpierw 10 litrów kawy i…

00:32:21 SPK_1

I w ogóle jestem takim totalnie, wiesz, takie…

00:32:25 SPK_1

No tak, tak, właśnie tak.

00:32:29 SPK_1

Szczególnie jak budzik dzwonił i jeszcze nie dospałam, to po ranki tragedia.

00:32:35 SPK_1

A teraz jak tylko dzwoni mój budzik, to przede wszystkim mam lekką melodię, a nie taki…

00:32:42 SPK_1

nieprzyjemny dźwięk, tak, żeby lepiej wejść w ten dzień, że one od razu wiedzą i od razu

wstają, od razu skaczą na mnie i jest jedy, jedy, jedy, jesteśmy u niej, kolejny dzień przed

nami, wow, jupi. Zaczynamy dzień od przytulasków.

00:33:06 SPK_2

To jest ogromna zmiana, zmienia to postać rzeczy.

00:33:15 SPK_2

Żeby tam był ten balans w tej relacji też.

00:33:17 SPK_2

Jakby ja się zasilam, bo ty mi pokazujesz wiele rzeczy.

00:33:22 SPK_2

I jakby ja chcę to samo dla ciebie, żebyście się mogli zasilać przy mnie, a to jest ciężko.

00:33:25 SPK_2

Tak.

00:33:27 SPK_2

Więc jest to wymiana w relacji, i to jest mega ważne.

00:33:32 SPK_2

Bo one często, z mojego obserwacji, rzutują na siebie.

00:33:35 SPK_1

Czasami dają mi rzeczy, które nie powinny dać.

00:33:38 SPK_1

Na przykład?

00:33:41 SPK_2

Wyobraźcie na przykład jak, to oczywiście bardzo dużo zależy od przypadku, ale w takich

sytuacjach, gdzie opiekun miał jakąś trudną sytuację i to są takie sytuacje, że, ja nie mówię,

że one nie są trudne, ale że na przykład nasz pies, dla niego się coś wydarzyło, ręku było dla

niego za dużo i on wywalił psa.

00:34:00 SPK_2

Albo na przykład inny pies zachował się agresywnie w stosunku do naszego psa.

00:34:06 SPK_2

I potem opiekunin bardzo często są spięci.

00:34:08 SPK_2

Bo boją się, że ta sytuacja się powtórzy.

00:34:11 SPK_2

Jak oni idą na spacery, jakby w tym spięciu, że jej koło on znowu może wyskoczyć,

oszczekać i tak dalej, no to to, co oni robią, to oni już są zdenerwowani.

00:34:20 SPK_2

I bardzo często ten kies reaguje na ich zdenerwowanie.

00:34:23 SPK_2

Jakby trochę zbiera te ich emocje.

00:34:26 SPK_2

Mam czasami też takie przypadki, że…

00:34:29 SPK_2

Ktoś wyobrażał się z ludźmi, nie?

00:34:32 SPK_2

Nie czuje się komfortowo, dostałem się z estetyki i tak dalej.

00:34:35 SPK_2

No i wtedy mogą wystąpić takie zachowania na stosunku do innych ludzi, bo ten pies po

prostu oddziela i broni.

00:34:42 SPK_2

Miałam też taką sytuację, gdzie klientka bała się psów, ale miała swojego psa.

00:34:48 SPK_2

No i ten pies startował z rysunkiem do niej podejść.

00:34:50 SPK_2

Żaden pies.

00:34:52 SPK_2

Bo on wiedział, że ona się boi tych psów.

00:34:54 SPK_2

Bo on nie czuwał tej napięciu.

00:34:56 SPK_2

I on nie pozwalał się zbliżyć tym psą do niej, ze względu na to, że po prostu nie ubronił.

00:35:01 SPK_2

No i tam był problem, no ale on jest agresywny do psów.

00:35:04 SPK_2

No i potem, jak pracowaliśmy sobie, to ja się w pewnym momencie zobaczyłam, zobaczyłam

jak ona reaguje na inny psy.

00:35:10 SPK_2

Bo ta Ejsuka była luźna, ale to się był już psu.

00:35:13 SPK_2

No tak, bo kiedyś zostałam pogryziona.

00:35:15 SPK_2

A ja mówię, no to jest taki kawałek do przerobienia, bo ty jej wysyłasz po prostu.

00:35:21 SPK_2

Czyli wysyłasz, czyli dajesz jej taki sygnał, informację, ej, stara, coś się dzieje, musisz mu

pomóc.

00:35:26 SPK_2

No i jak ona ma za sobą, to ona co zrobi najlepiej jak potrafi.

00:35:29 SPK_2

Czasami jak nie ma za sobą, to zrobi to jakby ponad siebie.

00:35:34 SPK_2

Czyli będzie reagowała ze stresu, że ona musi coś zrobić.

00:35:37 SPK_1

Czyli czuje się odpowiedzialny, czuje jak odpowiada.

00:35:40 SPK_2

Czyli ja nie zbieram po prostu jej w oczy na ogarnięcie.

00:35:43 SPK_1

Bardzo główny ciężar, nie?

00:35:44 SPK_2

Bardzo.

00:35:46 SPK_1

Mam taką ciekawość w sobie jak opowiedziałaś trochę o swojej historii że wcześniej byłaś

odcięta od ciała a teraz masz ten dostęp jesteś coraz bliżej.

00:35:58 SPK_1

Chciałabym się zapytać co dla ciebie było takim game changerem.

00:36:03 SPK_1

Co ciebie wspierało na tej ścieżce albo co cię naprawdę.

00:36:08 SPK_1

Pomogło powiedzieć tak to to to to.

00:36:14 SPK_2

To jest bardzo zabawne, co mi przyszło do głowy, jak się uśmiechnęłam, więc to bardzo

często to jest to pytanie.

00:36:20 SPK_2

Choroby.

00:36:22 SPK_2

Więc to jest ten astronom, gdzie byłam bardzo często zła na to, a teraz jestem wdzięczna, że

to mi pokazało, że ten obiekt coś mówi.

00:36:31 SPK_2

Na zasadzie, jak stara jestem, to ja zauważam.

00:36:34 SPK_2

Więc to był taki game changer, ze względu na to, że próbowałam wszystkiego i się okazało,

że te rzeczy nie działają.

00:36:40 SPK_2

Że medycyna konwencjonalna wysiada.

00:36:44 SPK_2

I wtedy zaczęłam szukać jakby czegoś innego, większego kontaktu z tym całym, rozwiązania

sobie inaczej z bólem.

00:36:50 SPK_2

Więc to był dla mnie Game Changer.

00:36:52 SPK_2

I właśnie zaczęłam od uważności, do wracania do Twittera, do wracania do Deku.

00:36:59 SPK_2

Potem Rufi zaczął pomagać, medytacja.

00:37:03 SPK_2

No i to są takie rzeczy…

00:37:07 SPK_2

No i takie rzeczy pomagały, kontakt.

00:37:10 SPK_2

ze względu na to, że ja zaczęłam prowadzić takie warsztaty tamtrzeczno-rozwojowe.

00:37:14 SPK_2

Zobaczyłam, że można inaczej.

00:37:16 SPK_2

Można inaczej w kontakcie.

00:37:18 SPK_2

Można inaczej z całym.

00:37:20 SPK_2

Że tam jest duży potencjał, że tam tak naprawdę jest ta moc ucięziona, z którą jakby ja nie

mam kontaktu.

00:37:26 SPK_2

Ja się na nią obraziłam.

00:37:28 SPK_2

Wiesz, ej, nie choruj.

00:37:30 SPK_2

Jakoś chorowa jest.

00:37:33 SPK_1

Co ty mi robisz?

00:37:33 SPK_2

Co ty mi robisz, nie?

00:37:35 SPK_2

A to jest jakby, że to nie to jest robione, tylko ja sobie to robię.

00:37:40 SPK_2

I to się może zmienić.

00:37:44 SPK_2

Zauważanie, zobaczenie i zastanowienie się, okej, no to co teraz?

00:37:48 SPK_2

Bo i to nie jest tak, że jestem teraz, wiesz…

00:37:50 SPK_2

Nie?

00:37:52 SPK_1

Dalej się na tym łapię.

00:37:53 SPK_2

Dalej sobie to robię.

00:37:54 SPK_2

Tylko, że jak sobie już to robię, to zwiększę łagodność.

00:37:58 SPK_1

Oczywiście, że też się wkurzam, bo że.

00:37:59 SPK_2

Znowu tu jestem, nie?

00:38:01 SPK_2

No i to jest moja droga.

00:38:04 SPK_2

Jestem, pracę, słup.

00:38:08 SPK_2

Ale to mi pomaga być bliżej siebie, bliżej zwierząt, bliżej klientów.

00:38:17 SPK_2

To mi jakoś pomaga.

00:38:20 SPK_1

Jestem zdrowia, też Ci się poprawił?

00:38:23 SPK_1

Na przestrzeni tych lat, przecież.

00:38:27 SPK_2

W pewnych aspektach tak, bo prawie długo nie chodziłem, no ale mam jedną formę

przywlekłą, więc to nie tylko to.

00:38:33 SPK_2

No i tu jest dialog ciągły i ustalony.

00:38:39 SPK_2

Więc to jest taki proces.

00:38:47 SPK_1

No, dzięki.

00:38:47 SPK_1

Myślę, że się doceniłaś.

00:38:52 SPK_1

Bliskie jest mi to znane.

00:38:53 SPK_2

Przede wszystkim znane z tego, że moje.

00:38:56 SPK_1

Ciało choruje i ja jestem na nie wkurwiona, że nie mogę czegoś robić, nie mogę działać tak,

jak sobie zaplanowałam albo jaką miałam wizję.

00:39:06 SPK_1

Jaką miałam wizję, że ja będę taka witalna, a rzeczywistość jest taka, że jestem…

00:39:10 SPK_1

Dokładnie.

00:39:14 SPK_1

Dębka też…

00:39:18 SPK_1

Jakoś bezpośrednio dla mnie to…

00:39:21 SPK_1

Widzę bardzo mocno, że bardzo dużo ciała mi pokazywało wcześniej chorobami,

napięciami.

00:39:26 SPK_1

Ja miałam regularnie napięte, tak spięte plecy, że byłam raz w miesiącu u stołopaty, bo

budziłam się zwlokowana i nie byłam w stanie ruszać głową.

00:39:37 SPK_1

I to było regularne na przestrzeni kilku lat, jeszcze jak mieszkałam w Paryżu i pracowałam

bardzo dużo.

00:39:44 SPK_1

Ale też miałam polityczne jajniki, bardzo dużo tej całej autoimmunologicznej icerczycy itd.

00:39:51 SPK_1

Więc moje ciało bardzo dużo mówiło.

00:39:54 SPK_1

Ja byłam na niej ulgą.

00:39:59 SPK_1

że jak to?

00:40:01 SPK_1

Jakie to jest w ogóle niesprawiedliwe, odwkurwienia przez ofiarę swojego ciała, że jakie to

jest niesprawiedliwe, że inni mogą, a ja nie, bo ja tutaj coś, albo że ja nie mogę schudnąć, bo

mam insulinooporność i tak dalej, i tak dalej.

00:40:14 SPK_1

Jeszcze zanim to było w ogóle popularne, więc wtedy nie było żadnych publikacji, co z tym

robić, jak siebie też wspierać.

00:40:23 SPK_1

Na tamten moment była możliwa operacja po prostu i tyle.

00:40:28 SPK_1

więc te stare metody.

00:40:32 SPK_1

Ale też bezpośrednio te choroby na tyle głośno nie zawołały mnie, że ja się też nie

zwróciłam jakoś bardziej ku sobie.

00:40:40 SPK_1

Jeszcze to nie było aż tak bolesne.

00:40:41 SPK_1

Z tym się dało żyć.

00:40:42 SPK_1

Po prostu myślałam, że taki jest już urok mój.

00:40:47 SPK_1

Uwierzyłam w te takie teksty od lekarzy, które często słyszałam.

00:40:51 SPK_1

No już pani taka natura.

00:40:53 SPK_1

że mam takie napięcie karku w swój czas.

00:40:56 SPK_1

Albo że mi strzyka, albo że coś tam.

00:40:58 SPK_1

Uwierzyłam, że tak można żyć i w którymś momencie pamiętam, że postawiłam taką

decyzję w sobie, że ja nie chcę tak żyć.

00:41:07 SPK_1

Że ja po prostu nie chcę żyć z chronicznym bólem, z chronicznym zmęczeniem itd.

00:41:14 SPK_1

Ta decyzja naprawdę mocno mnie zawróciła ku tej drodze, bo do tej pory jestem Czasami

łapie szybciej może to napięcie.

00:41:25 SPK_1

Może tak.

00:41:26 SPK_1

Dla mnie to jest ta największa różnica, że nie muszę już siebie doprowadzać do ogromnej

choroby, ale żeby usłyszeć.

00:41:34 SPK_2

Znałam to drogę.

00:41:37 SPK_2

Znałam to bardzo dobrze i to pomaga.

00:41:40 SPK_2

Ja jeszcze miałam takie machanie z brzestem.

00:41:42 SPK_2

Wiesz, oszukiwałam, a ja to już widzę.

00:41:45 SPK_2

To teraz troszkę zwolnię, a potem przyspieszę.

00:41:50 SPK_2

Ale to mi bardzo szybko pokazało, że no nie.

00:41:53 SPK_2

I ta jakby uczenie się tej łagodności do siebie.

00:41:57 SPK_2

No to pomagaj.

00:42:00 SPK_2

To pomagaj.

00:42:02 SPK_2

Ale to jest też to, o czym często też mówię na moich zajęciach.

00:42:06 SPK_2

Właśnie jakby kontakt z ciałem.

00:42:07 SPK_2

Znajdywanie tego kontaktu z ciałem.

00:42:09 SPK_2

Patrzenie, jak ja się czuję.

00:42:10 SPK_2

Patrzenie, jak ja się czuję też w relacji.

00:42:13 SPK_2

W ciele.

00:42:14 SPK_2

Bo to daje też dużo informacji.

00:42:18 SPK_2

Już powolutku coś otwiera i się zaczyna złożyć.

00:42:21 SPK_2

To widzą moi klientki, że się zaczyna złożyć.

00:42:24 SPK_2

To jest taki program do walki ze stresem.

00:42:27 SPK_2

To jest dla opiekunów psów, a zajęcia są bez psów.

00:42:30 SPK_2

To jest taki ośmiotygodniowy program.

00:42:34 SPK_2

Różne rzeczy, techniki somatyczne, kryzysy całej medytacji, kontakty w relacji.

00:42:42 SPK_2

Po pierwsze edukacyjny był fenomenalny.

00:42:46 SPK_2

Ponad połowę grupy poszło na powtórkę.

00:42:49 SPK_2

Zauważyli, że im to pomaga po prostu w życiu.

00:42:52 SPK_2

że aha, dobra, czyli robię przerwę w pracy, czuję napięcie, biorę parę oddechów i zje się.

00:43:00 SPK_2

Okej, mogę wejść inaczej do rozmowy, inaczej do kontaktu.

00:43:04 SPK_2

Mogę komuś powiedzieć, nie, poczekaj, ja muszę się zastanowić, zanim podaję decyzję.

00:43:10 SPK_2

A nie to jest z automatu.

00:43:12 SPK_2

Tak.

00:43:13 SPK_2

No i że to robi różnicę.

00:43:14 SPK_2

No i też robi różnicę w relacji z psem.

00:43:17 SPK_2

Ja też mogę mu powiedzieć, nie podoba mi się to, nie chcę, żebyś tak się zachowywała.

00:43:24 SPK_2

I też ta wrażenie, że właśnie sygnał ode mnie jest cały.

00:43:28 SPK_2

I poszerzyło się to obserwowanie z mojego doświadczenia.

00:43:37 SPK_1

Wspomniały mi te sytuacje sprzed kilku dni, kiedy robiłam z przyjaciółką grilla na plaży.

00:43:47 SPK_1

I grilla był taki…

00:43:49 SPK_1

kisko osadzone na ziemi.

00:43:51 SPK_1

I to całe jedzenie było przygotowane.

00:43:53 SPK_1

I mają to a psy obok.

00:43:54 SPK_1

Więc to była największa gratka.

00:43:56 SPK_1

Przecież ojej, tam nas żarcie oszukują.

00:44:01 SPK_1

I obydwie próbowaliśmy je odgonić.

00:44:04 SPK_1

I to było przekomiczne ze mną, jak nas ktoś nagrywał.

00:44:08 SPK_1

Bo były różne próby.

00:44:11 SPK_1

Chodźcie tutaj, mam dla was tutaj coś lepszego.

00:44:14 SPK_1

Wasze zwykłe smaczki, a nie tamtą paróweczkę i halloumi, które tam się szykuje na grilla.

00:44:22 SPK_1

No odejdź, odejdź już stąd, odejdź i mówię i tak dalej.

00:44:26 SPK_1

Więc wiesz, znalazłam się w takiej sytuacji, kiedy Po pierwsze, ja wiedziałam, gdzie jest

moja granica i gdzie jest nie.

00:44:34 SPK_1

Jednocześnie ona była non-stop przekraczana.

00:44:37 SPK_1

Ja złapałam się na to, że ja wchodzę w takie, że w ogóle nie stałam silnie w swojej mocy.

00:44:43 SPK_1

Bardzo to czułam, że byłam taka…

00:44:44 SPK_1

Jak już wchodzę z takimi słowami, no weź, no nie rób mi tego, no błagam cię, no to już…

00:44:51 SPK_1

Słyszę, że ok, może to nie jest stanowczo i jednocześnie łagodnie postawiona granica.

00:45:00 SPK_1

Ale też aż do tego, no odejdź stąd, odejdź stąd, idź stąd.

00:45:05 SPK_1

I jeszcze z kolejną warstwą wstydu, że to są moje psy, że ja ich nie umiem utrzymać w

odległości.

00:45:11 SPK_1

I jeszcze jest ta druga osoba, której też one przeszkadzają, więc ja jestem przeszkadzająca i

one.

00:45:17 SPK_1

Całe zapętlenie wszystkiego.

00:45:22 SPK_1

No, ale zastanawiam się, czy jest coś oprócz takiej uważności właśnie na to, gdzie ja jestem,

bo dużo tu złapałam.

00:45:28 SPK_1

I jednocześnie nie umiem jeszcze inaczej.

00:45:33 SPK_1

Jeszcze to jest to moje magiczne słowo, które mi daje nadzieję na zmianę.

00:45:40 SPK_2

Ja usłyszałam ważną rzecz, o której powiedziałeś, że ja wiedziałam, że jestem w swoim

centrum i w swojej sile.

00:45:46 SPK_2

I że tam wchodzimy, ale nie rób mi tego.

00:45:48 SPK_2

Dlaczego ty mi to robisz?

00:45:51 SPK_2

Ja to tak widzę, ja mam taką fantazję, że jakby ta moc gdzieś i to ucieka i tam nie ma tej

stanowczości, a jak nie ma tego połączenia z tym, co ja naprawdę chcę, to tam nie ma

zatrzymania.

00:46:02 SPK_2

Tak.

00:46:04 SPK_2

To jest jakby też o tym, że jak jestem czegoś pewna, ale to idzie z mojego centrum i jakby z

tego centrum powiem jakby dość, jakby dość, jakby.

00:46:12 SPK_1

Już jest za dużo.

00:46:15 SPK_2

To wtedy jest takie…

00:46:20 SPK_2

To nie znaczy.

00:46:21 SPK_1

Że nie będzie próbować.

00:46:23 SPK_2

Bo tam jest jakby silna rzecz, na której zależy.

00:46:25 SPK_2

I one będą próbować, ale jakby my jesteśmy wiesz, no nie.

00:46:31 SPK_2

To jest jednak ważne.

00:46:34 SPK_2

Ja miałam jedną taką bardzo mocną, znaczy nie jedną, ale tam tak odkryła bardzo mocno w

pamięci, co to znaczy jakby faktycznie powiedzieć nie.

00:46:41 SPK_2

I to szło z takiego impulsu, jak byłam z EFI na takim szkoleniu detekcji dla psów

pracujących.

00:46:49 SPK_2

No i wyszłam z nim na spacer i tam biegała luza Makita.

00:46:54 SPK_2

Ja zobaczyłam tą Makitę, zobaczyłam jakby co one do siebie mówią i wiedziałam, że to

będzie jakaś masakra po prostu.

00:47:01 SPK_2

Więc ja ją odpięłam, żeby ona miała możliwość albo ucieczki, albo walki.

00:47:05 SPK_2

I tam były one po prostu tak się okrążały i tam było tyle napięcia, że ja czułam jak mi rośnie.

00:47:11 SPK_2

że jak ja zaraz tego nie przerwę, to się po prostu pogryzą.

00:47:14 SPK_2

I ja pamiętam, że tam weszłam, ale to wiesz, to jakby szło z tego, nie od takiej strzeli po

prostu.

00:47:19 SPK_2

Bo ja to czułam w plecach, w ogóle w całym ciele, że ja weszłam po prostu między nie.

00:47:24 SPK_2

Efica próbowała być za mnie i powiedziała, nie będę używała niecenzuralnych słów, nawet

nie próbuj.

00:47:30 SPK_2

Więc ona została za mną i ja powiedziała, wynoś się do tego psa.

00:47:35 SPK_2

I no ja byłam w pozycji takiej bardzo asertywnego, nie?

00:47:39 SPK_2

Tak naprawdę byłam bardzo grożąca.

00:47:42 SPK_2

I ten pies zaczął mi grozić i jakby ruszył dwa kroki do mnie.

00:47:45 SPK_2

I ja byłam wtedy tak zdeterminowana, żeby one się nie pogryzły, nie?

00:47:49 SPK_2

Że po prostu cała się spięłam, zaczęłam mu grozić i zaczęłam…

00:47:52 SPK_1

No i co?

00:47:53 SPK_2

No i co zrobisz?

00:47:54 SPK_2

Nie?

00:47:55 SPK_2

I on tak się popatrzył.

00:47:59 SPK_2

Pamiętam.

00:47:59 SPK_2

I się wycofał.

00:48:01 SPK_2

I wtedy jakby…

00:48:02 SPK_2

I poszłyśmy sobie, nie?

00:48:06 SPK_2

I to było jakby właśnie o tym, że bardzo mi na tym zależało, żeby one się nie pogryzły.

00:48:11 SPK_2

I to mi szło po prostu tak, że jakby tam…

00:48:15 SPK_2

Jakbym nie była zdecydowana, to tego nie zrobiłabym, nie pogryzłbym.

00:48:20 SPK_1

Albo gdybyś wyszła ze strachem.

00:48:22 SPK_2

Albo gdybym wyszła ze strachem.

00:48:23 SPK_2

A tam było po prostu tak na zasadzie, że ja wiedziałam, że tam trzeba interweniować, bo się

zaraz po prostu pogryzą.

00:48:29 SPK_2

Po prostu wchodziły na szpilach.

00:48:31 SPK_2

Znam też oficerze, że ona nie odpuszcza w takich sytuacjach.

00:48:35 SPK_2

To była bardzo mocna decyzja, ale to było właśnie połączenie z całą swoją mocą.

00:48:41 SPK_2

Żeby strasznie na tym poleżać.

00:48:44 SPK_1

I wtedy dokładnie zwierzę to odczytuje.

00:48:49 SPK_1

Nie odczytuje…

00:48:51 SPK_1

Nie, tak, nie rób tak.

00:48:52 SPK_2

To jest sprzeczne, nie?

00:48:54 SPK_2

Nie, no może, nie.

00:48:56 SPK_1

To jest połączone w pełni.

00:48:57 SPK_2

Nie, nie rób tak.

00:49:02 SPK_2

To jest jakby inny rodzaj komunikacji.

00:49:05 SPK_2

I czasami widać, że jak trochę blokujesz i ona tak próbuje.

00:49:11 SPK_2

Ale tam nie ma tej decyzji.

00:49:12 SPK_2

A jak jest to decyzja nie, to to jest nie.

00:49:16 SPK_2

Tylko ja muszę być skontaktowana ze sobą i z tą decyzją.

00:49:20 SPK_2

To jak jest tam ta niepewność, takie…

00:49:23 SPK_2

Czy ja to czy robię, a może…

00:49:24 SPK_2

A co jest tam?

00:49:26 SPK_2

No to tam nie ma żadnego koniecznika.

00:49:27 SPK_1

A jak się kontaktujesz z tą decyzją?

00:49:30 SPK_1

Jak to ściągasz?

00:49:31 SPK_1

W jaki sposób?

00:49:37 SPK_2

Jak pracuję z psami.

00:49:40 SPK_2

Ja sobie często sprawdzam jak się czuję.

00:49:42 SPK_2

Jakby strzewi, bo to jest też w moim poczuciu bezpieczeństwa.

00:49:46 SPK_2

Więc to jest tylko to.

00:49:47 SPK_2

Jakby to wchodzenie do ciała.

00:49:49 SPK_2

Gdzie mam napięcia, co mi się dzieje.

00:49:51 SPK_2

Tak.

00:49:52 SPK_2

I kiedyś miałam taką sytuację na tropieniu właśnie, że szłam przed psem i poczułam na

plecach zimny pot.

00:50:01 SPK_2

I zrobiło mi się tak, wiesz…

00:50:03 SPK_2

Tak gęsia skórka.

00:50:04 SPK_2

I on wtedy na mnie ruszył i ci opiekunowie go zatrzymali.

00:50:08 SPK_2

Ja wiedziałam dokładnie, w którym momencie się to wydarzyło, ze względu na to, że czułam

pocenę.

00:50:12 SPK_2

I jak ja to poczułam, to się odwróciłam i usłyszałam stój.

00:50:16 SPK_2

I ja nie go zatrzymałam.

00:50:17 SPK_2

Więc właśnie pies spróbowałam.

00:50:22 SPK_2

Więc ja sobie sprawdzam w ciele, co mi się dzieje.

00:50:26 SPK_1

Jakie to jest niesamowite, że dalej się temu dziwię, bo to jest nadal jakoś dla mnie nowe, że

nasze ciała naprawdę wiedzą wcześniej niż dojdzie do naszego mózgu albo usłyszymy.

00:50:39 SPK_1

że już ciało wiedziało i reagowało i jest zagrożenie z tyłu.

00:50:44 SPK_2

Gadzi, nie?

00:50:45 SPK_2

Tam bardzo szybko wchodzi to instynktowne.

00:50:49 SPK_2

Jak jest to podłączenie…

00:50:51 SPK_2

Ja się tego nauczyłam przeprowadzać z psami też.

00:50:55 SPK_2

No to jest mi łatwiej.

00:50:56 SPK_2

Bo jak nie mam podłączenia do ciała i próbuję coś robić, to tam nie ma z drugiej strony

czystej zrozumienia.

00:51:06 SPK_2

Bo w komunikach nie jest jasne.

00:51:09 SPK_2

Bo one gadają poprzez ciało.

00:51:12 SPK_2

Napięcie mięśni, ruch, odejście, rozluźnienie, oddech.

00:51:15 SPK_2

To jest ich komunikacja.

00:51:16 SPK_2

Zmarszczenie, popatrzenie, spojrzenie.

00:51:20 SPK_2

I my możemy wyrbalizować, zbiadać i one będą nas rozumieć, ale to jest ich główna

komunikacja.

00:51:27 SPK_2

Gadają ciało po prostu.

00:51:31 SPK_2

I zczytują cały czas naszego ciała.

00:51:35 SPK_1

Wszyscy przypomniały mi się, chcę jeszcze opowiedzieć taką krótką anegdotkę.

00:51:40 SPK_1

Właśnie o łapaniu swojej mocy.

00:51:45 SPK_1

Na zimę ja się przeprowadziłam na 4 miesiące do Borów Tucholskiego, głuchego lasu,

otoczonego domku, gdzie nie było nikogo więcej.

00:51:54 SPK_1

Mówiłam wcześniej o nieżywej duszy, ale ludzi może nie było dookoła, bo dusz było bardzo

dużo żywych.

00:52:01 SPK_1

Po tych miesiącach spędzonych w naturze zdecydowanie już teraz nie mogę powiedzieć o

nieżywej duszy.

00:52:08 SPK_1

I początkowo, no i to była zima, więc o 15 się robiło ciemno już i żebym ja wyszła z psami na

długi spacer do lasu, To tak o 13 i musiałam najpóźniej wychodzić, żeby przed zachodem

słońca.

00:52:20 SPK_1

No i raz się tak troszeczkę dalej…

00:52:23 SPK_1

Początkowo tak chodziłam po prostu, takie robiłam płatki i sobie mapowałam teren, żeby

wiedzieć, gdzie co jest i tak dalej.

00:52:29 SPK_1

Trochę się bałam, bo byłam jednak sama w tym lesie.

00:52:33 SPK_1

I też bałam się dzikich zwierząt.

00:52:35 SPK_1

Bałam się dzików chyba najbardziej.

00:52:37 SPK_1

I też wiedziałam, że tam jakiś wilk czy coś.

00:52:39 SPK_1

No to przy moich dwóch psach raczej taka byłam uważna na to, co się dzieje.

00:52:46 SPK_1

Szczególnie na początku, jak tak mapowałam ten teren.

00:52:48 SPK_1

I już się ściemniało.

00:52:50 SPK_1

Już wiedziałam, że nie zdążę dojść do tej chatki, jak będzie za jasnego.

00:52:56 SPK_1

Więc trochę sobie skracałam ten teren.

00:52:59 SPK_1

Idąc tak totalnie na czuję moją orientację.

00:53:02 SPK_1

Bo jednocześnie mając zaufanie do ciała, które mnie prowadziło i też mam dobrą orientację.

00:53:09 SPK_1

Ale też jednocześnie czułam, że coraz bardziej się boję, coraz bardziej się spinam, że coraz

bardziej się kulę.

00:53:14 SPK_1

I zauważyłam, że Moje ciało już jest takie.

00:53:17 SPK_1

Ja już idę po prostu tak.

00:53:19 SPK_1

Psiaki jeszcze tak biegają, spoko, się oddalają.

00:53:23 SPK_1

A ja już tak, jeszcze zobaczyłam takie poryte od dzików miejsca.

00:53:28 SPK_1

O, japierdzielne.

00:53:29 SPK_1

Jeszcze dziki mnie spotkają.

00:53:31 SPK_1

I szło w głowę, już weszła w strach.

00:53:35 SPK_1

I jak to zauważyłam i złapałam ten moment, mówię, o nie, ty tak nie możesz.

00:53:40 SPK_1

Tak to właśnie Predatora się przyciąga, a nie odpycha.

00:53:44 SPK_1

Więc potrzebuję się napełnić.

00:53:48 SPK_1

Znalazłam sobie takiego kijka, stwierdziłam, że to będzie moja laska mocy.

00:53:52 SPK_1

To jest pierwsza śmieszna część, ta laska mocy była dosyć krótka, więc wyglądałam raczej

jak kustykająca babcia, a nie z laską mocy.

00:54:00 SPK_1

Stwierdziłam, okej, będę do góry, będę tak załaduje się tutaj troszeczkę, więc zamknęłam

oczy i oddechem, czułam i wręcz sobie wyobrażałam, że wypełniam siebie całym oddechem,

też bańkę całą robię i ją rozszerzam na moje psy i już czułam, że taka jestem połączona i z

ziemią i z kosmosem, to jeszcze sobie wyobraziłam, że ten kij to jest antena z kosmosu i

tutaj, ach, cała moja moc, już czułam się taka wielka, taka jak taka mama Bernie, że o, kto mi

tu nie podejdzie, nie?

00:54:30 SPK_1

I tak otwieram te oczy, taka zadowolona, że tak mi to wyszło, że taka jestem, wow,

podłączona już.

00:54:35 SPK_1

Jesteśmy bezpieczne.

00:54:38 SPK_1

A moje psy, szczególnie Etnusia, patrzy, widzi tego kika, myśli, że będę jej rzucać, nie?

00:54:44 SPK_1

I ona, he, dawaj, dawaj tego kika, dawaj kika, juhu, jest super, jest zabawa.

00:54:51 SPK_1

Całkowicie, wiesz, rozpuszczony strach.

00:54:55 SPK_1

Jeszcze śmiejemy, takie to było, nie?

00:54:58 SPK_1

No tak, no tak.

00:55:01 SPK_2

No i to jest właśnie ta komunikacja w całym.

00:55:05 SPK_2

Znam, znam.

00:55:06 SPK_2

Będziemy się teraz bawić.

00:55:08 SPK_1

Dokładnie.

00:55:09 SPK_2

Mama już jest gotowa.

00:55:11 SPK_1

Zastanawia mnie teraz taka jedna część, że kto jest bardziej świadomy, wrażliwy i chce

wykonywać tą pracę, no to te zwierzęta też mają lepiej z nim.

00:55:27 SPK_1

W sensie mają lepszy żywot w tym domu.

00:55:31 SPK_1

A czy jest coś, co może jakoś zachęcić te osoby, które właśnie nie widzą w zwierzętach innej

osobnej istoty, tylko po prostu maskotkę do zmiany?

00:55:50 SPK_1

Mówię to tak niepewnie, bo jakoś tak słyszę od razu, no jakoś mnie nie próbujeło.

00:55:56 SPK_2

No to musi ktoś tam chcieć.

00:55:59 SPK_2

To musi z tego.

00:56:00 SPK_2

Bo czasami to jest impuls, jak się dzieje źle.

00:56:03 SPK_2

Aha, po prostu.

00:56:05 SPK_2

I ludzie są zdesperowani.

00:56:07 SPK_2

Jestem często piątym albo szóstym wyborem.

00:56:10 SPK_2

I mam często taki minor, że jak nie pali, to nikt.

00:56:14 SPK_2

Ja też tego nie biorę, bo to jest ty, nie ja.

00:56:20 SPK_2

Ja mogę wam pomóc w procesie, ale to jest wasz proces.

00:56:24 SPK_2

Żeby też siebie nie obciążać, to zaczęłam jakby stawiać te granice inni, bo ja bardzo dużo

brałam na siebie.

00:56:28 SPK_2

O Jezu, to ja teraz muszę, wiesz, ratować, a to nie jest o ratowaniu w ogóle.

00:56:35 SPK_2

Nie z tego miejsca teraz to robię.

00:56:37 SPK_2

Jest to inne dla mnie i mam nadzieję, że też dla klientów, ale tam musi być chęć i impuls, a

bardzo często ten chęć i impuls pojawia się, jak jest źle po prostu.

00:56:48 SPK_2

Jak już albo jest po pogryzieniu, albo jest bardzo duży lęk separacyjny.

00:56:56 SPK_2

Jak coś się po prostu dzieje, to bardzo wtedy jest impuls do zmiany albo do grę z ruchem

coś, bo nie dajemy chęci.

00:57:04 SPK_2

I bardzo często jest tak, że ludzie szukają pomocy.

00:57:07 SPK_2

I próbują na różne sposoby.

00:57:09 SPK_2

Tylko nie mam regulacji.

00:57:11 SPK_2

Każdy na rynku robi, co chce.

00:57:13 SPK_2

Ja w ogóle nie pracuję przemocowo i uważam, że to jest po prostu nieetyczne i niemoralne.

00:57:17 SPK_2

Mam często psy po obrożach elektrycznych, po zaciskach, bo jesteś taki bardziej kinny.

00:57:24 SPK_2

Już nawet, żeby to nazwać, fizjologicznie traumatycznym doświadczeniem.

00:57:31 SPK_2

ze względu na to, że jak pies jest kopany prądem, to zastanówmy się, co to robi na ciało.

00:57:39 SPK_2

Jak ktoś mi powie, że nie, bo to jest tylko impuls, nie ma problemu.

00:57:44 SPK_2

Ja mu założę obrożę elektryczną i będę dawała w różnych momentach impulsy.

00:57:49 SPK_2

W takich co sobie wymyślę na przykład, że nie może być przezroczystego kubka do wody.

00:57:54 SPK_2

Zobaczymy, co będzie się działo z jego kortyzolem i jaką potem będzie ręką, a co będzie się

działo.

00:57:59 SPK_1

Mówisz, że człowiek ja widzę orzeł, tak?

00:58:01 SPK_1

Tak.

00:58:02 SPK_2

A tych co mówią, że to nie boli, że to jest przecież…

00:58:06 SPK_2

Że to jest tylko okej.

00:58:08 SPK_2

Tam jest tylko informacja.

00:58:10 SPK_2

No może być przecież tyle informacji.

00:58:14 SPK_2

No proszę, ty nie rób tego.

00:58:15 SPK_2

To też jest informacja.

00:58:17 SPK_2

Musi to stać problem od razu.

00:58:20 SPK_2

No, więc takie są moje doświadczenia.

00:58:22 SPK_2

Mówi, że to jest dla mnie, dla organizmu, bardzo trudna sytuacja ze względu na to, że ten

pies nie wie, że dostanie prądem.

00:58:29 SPK_2

On nie wie, co się z nim dzieje.

00:58:30 SPK_2

On nie wie, dlaczego jest taki silny i impulsowy lover.

00:58:33 SPK_2

No i jakby…

00:58:35 SPK_2

Nie jakby.

00:58:36 SPK_2

Nie lubię tego słowa u siebie.

00:58:39 SPK_2

Jak sobie popatrzymy nawet na badania i funkcjonowanie systemu nerwowego, no to we

współczujnym Mamy tak, że mamy walkę, ucieczkę i bardzo często nie mówi się o tym, że

tam jest jeszcze to obłaska nec.

00:58:49 SPK_2

Nec to epizment.

00:58:51 SPK_2

Epizment.

00:58:51 SPK_2

Tak się mówi?

00:58:52 SPK_2

Chyba tak.

00:58:52 SPK_2

Po angielsku.

00:58:54 SPK_2

I że to są te psy, które są takie supergrzeczne.

00:58:58 SPK_2

Że jak patrzysz się, ja mam takie poczucie, że ten pies nie wyraża siebie, nie pokazuje swojej

osobowości, ale jest taki łamiący mądrze.

00:59:04 SPK_2

To jest robi to, to jest robi tamto i one są takie cały czas grzeczne.

00:59:08 SPK_2

I bardzo często to, co się dzieje, to, co pokazują badania, tam wywala im samotika.

00:59:13 SPK_2

One mają często alergię, mają często problemy jelitowe, mają często ogólnie jakieś różne

problemy z karczycą też.

00:59:22 SPK_2

Ze względu na to, że one się po prostu blokują, tak samo jak ludzie, ten system jakby nie

wyrabia, bo jest cały czas we współczuciu, cały czas jest w pobudzeniu, ale one są takie

zablokowane i cały czas grzeczne.

00:59:33 SPK_1

To jest takie zamrożenie trochę, tak?

00:59:34 SPK_1

Że się zamraża nasz system?

00:59:37 SPK_2

Nie, to jest jakby wyrazenie współczuwego.

00:59:39 SPK_2

To nie jest zamrożenie, to jest zamknięcie.

00:59:40 SPK_2

Ja będę robiła to, co Ty chcesz.

00:59:43 SPK_2

Ja będę cały czas grzeczna, żeby Ci się przypodobać.

00:59:46 SPK_2

Bo boję się, że na przykład mogę dostać.

00:59:49 SPK_1

Jak to wypowiedziałaś, poczułam takie poruszenie w ciele, aż mi łzy podeszły.

00:59:56 SPK_1

Bo siebie też w tym widzę, wiesz?

00:59:57 SPK_1

Siebie, moje bycie grzecznym, dziewczynka.

01:00:02 SPK_1

Tą grzeczną.

01:00:03 SPK_1

Zawsze mam piąteczki, szósteczki.

01:00:05 SPK_1

W ogóle nie martw się o mnie kompletnie.

01:00:08 SPK_1

I tutaj zawsze będę taka, żeby nikt się na mnie nie narzekał.

01:00:11 SPK_1

Żeby zawsze…

01:00:14 SPK_1

Nawet niekoniecznie super chwalił, ale żebym nie była tym ciężarem.

01:00:18 SPK_1

Że ja będę sprzedawać sobie wszystko.

01:00:20 SPK_1

I tak zauważam to u psów też.

01:00:22 SPK_1

Zauważam te momenty.

01:00:24 SPK_1

Szczególnie młodsza Mimi ma takie…

01:00:27 SPK_1

Ja tutaj…

01:00:29 SPK_1

i będę cię właśnie łaskawiać jakoś.

01:00:32 SPK_1

Może być dla mnie dobre.

01:00:38 SPK_1

Smutno mi się zrobiło z tego, że to, jak powiedziałaś, że nie możesz siebie nawet wyrazić,

być sobą w pełni.

01:00:47 SPK_2

I to jest smutne.

01:00:49 SPK_2

To są takie trudne przypadki, bo one zazwyczaj nie są problematyczne.

01:00:56 SPK_2

Ale patrząc na tego psejstu to szkoda, bo się nie wyrażą.

01:01:01 SPK_2

to mam ileś tam rodzin.

01:01:04 SPK_2

Coś tam widzę, że zwyczajnie przechodzę na konsultacje do tego psa, który sprawia

problem, a widzę, że tak naprawdę pomocy to potrzebuje ten drugi pies.

01:01:13 SPK_2

Bo ten, który wyraża problem…

01:01:15 SPK_2

On jeszcze próbuje coś zrobić.

01:01:17 SPK_2

Tak, on próbuje coś zrobić, ale coś się nie zgadza.

01:01:20 SPK_2

I tam jest jakaś praca, a ten już się trochę poddał.

01:01:24 SPK_2

Ten grzesny pies.

01:01:27 SPK_2

ale nie mam kontaktu, w sensie nie zaspokajam swoich potrzeb.

01:01:32 SPK_2

No i ta wtedy zawsze była moja motywacja.

01:01:36 SPK_2

Był to na bezrealność na przykład.

01:01:39 SPK_2

To są też takie grube tematy.

01:01:41 SPK_2

I to się też dzieje przy awansyjnych metodach.

01:01:45 SPK_2

Więc to jest to, na co ja nie mam zgody kwestii, to jest ten mój etyczny.

01:01:51 SPK_1

Dziękuję, że w ogóle poruszyłaś ten temat.

01:01:53 SPK_1

Czuję, że to jest takie ważne.

01:01:56 SPK_1

Ważne, żeby też głośno mówić.

01:02:01 SPK_1

Próbuję się strzepać jak pies.

01:02:05 SPK_1

To jest dobre i dla naszych, i dla ich układów nerwowych.

01:02:18 SPK_2

Dobrze.

01:02:20 SPK_1

Czuję, że się zbliżamy do brzegu tej wyprawy.

01:02:26 SPK_1

Powiedz jeszcze, Marita, gdzie cię znaleźć.

01:02:30 SPK_1

Wszystko będzie pod opisem, w opisie odcinka.

01:02:36 SPK_1

Wszystkie twoje linki.

01:02:38 SPK_1

Albo powiedz głośno, do czego zapraszasz.

01:02:42 SPK_2

Ojejku, do czego ja zapraszam?

01:02:43 SPK_2

To ja zapraszam na Black Nose Knows, czyli Czary Nos wie po angielsku.

01:02:49 SPK_2

Może kiedyś, to czekam się strony.

01:02:51 SPK_2

Znaczy można listować na Facebooku.

01:02:54 SPK_2

Ja obecnie jestem bardzo w marketing, więc obecnie jestem w trakcie tworzenia strony do

tłumu.

01:03:00 SPK_2

I to jest psychoterapia ciało-rozwój.

01:03:03 SPK_2

I to jest ta moja działka psychoterapeutyczna.

01:03:07 SPK_2

I to też tak mi idzie od roku, tak pójdę, żeby można było mnie znaleźć, bo na razie wszystko

jest z poleceń.

01:03:18 SPK_2

Ale jakby tworzę się.

01:03:20 SPK_2

Tworzę.

01:03:21 SPK_1

Extra.

01:03:23 SPK_2

Więc na pewno mogę podać maile.

01:03:27 SPK_2

Najłatwiej tak naprawdę telefon.

01:03:31 SPK_2

Bo tak w internecie to ja jestem tak…

01:03:33 SPK_2

Moi klienci się śmieją.

01:03:34 SPK_2

Mam takich klientów, którzy do mnie gdzieś tam trafili w marketingu szeptanego.

01:03:40 SPK_2

I mówiły właśnie, dlaczego ty nie masz strony?

01:03:42 SPK_2

Ty powinnaś mieć stronę, nie?

01:03:46 SPK_2

No wiem, że…

01:03:47 SPK_2

Ale to też jest właśnie o tym pokazywaniu się.

01:03:50 SPK_2

Że mam jakiś proces, żeby się pokazać.

01:03:52 SPK_2

Że jestem taka…

01:03:53 SPK_2

Jak ktoś się o mnie dowie, to okej.

01:03:56 SPK_2

Ale żeby wychodzić i mówić…

01:03:58 SPK_2

I to mam takie…

01:03:59 SPK_1

Czy ja mogę?

01:04:00 SPK_2

Czy ja już mogę?

01:04:02 SPK_2

Czy ja już jestem gotowa?

01:04:03 SPK_2

Czy ja mogę się pokazać?

01:04:04 SPK_2

I tam też się zawstydzam trochę.

01:04:05 SPK_2

Nie wiem, czy może nie jestem jeszcze gotowa.

01:04:09 SPK_2

I to jest…

01:04:10 SPK_2

Przypomina mi się takie…

01:04:12 SPK_2

Na jednym szkoleniu z terapii akceptacji i zaangażowania.

01:04:18 SPK_2

Prowadząca się mnie zapytała.

01:04:20 SPK_2

To ile musisz skończyć szkoleń, żeby poczuć, że jesteś gotowa?

01:04:24 SPK_2

I mnie tak nie czuć.

01:04:27 SPK_2

Miałam takie…

01:04:29 SPK_2

Nie ma takiej ilości.

01:04:31 SPK_1

Że nie ma takiej ilości, że nigdy.

01:04:33 SPK_2

Nie poczuję, że jestem gotowa.

01:04:35 SPK_2

Że to będzie jakby o to, żeby się bać i robić i wychodzić.

01:04:40 SPK_2

Ale że obojętnie czego ja sobie tam mi wsadzę, to ja zawsze będę miała to poczucie, Mówił,

że amboszyn i anoga.

01:04:49 SPK_2

To jest mój koncert z UNESCO, nie?

01:04:51 SPK_2

Też jestem tutaj tak naprawdę.

01:04:54 SPK_2

A tu też z jakimiś wychodzę.

01:04:55 SPK_1

Brawo, tak.

01:04:58 SPK_2

Jeszcze jesteśmy dość.

01:04:59 SPK_1

Halo!

01:04:59 SPK_1

O mocy, troszeczkę wstydziłam się.

01:05:00 SPK_1

Rozpoczęłam to.

01:05:01 SPK_2

Dziękuję.

01:05:01 SPK_1

Dzięki, dzięki za rozmowę.

01:05:14 SPK_1

Dziękuję za przyjęcie zaproszenia, za przybycie tutaj na stację dokojącą.

01:05:21 SPK_2

Bardzo było mi tak swobodne.

01:05:25 SPK_2

Mówiłam, że ten stres na początku był tak swobodny.

01:05:32 SPK_1

Dzięki, ja też dziękuję.

01:05:35 SPK_1

Dziękujemy bardzo za uwagę.

01:05:38 SPK_1

Dobrego dnia!