WOLNOŚĆ BYCIA SOBĄ

Movement Medicine (Medycyna Ruchu) to przestrzeń, która w pełni jest utrzymana i zaprasza do odkrywania oraz wcielania tego, kim naprawdę jesteśmy, przez ruch. To intuicyjny sposób poruszania się, pozwalanie sobie na bycie poruszanym.

To metoda, która pozwala zanurzyć się głęboko w siebie, także w różnych wymiarach, rozpuszczać to, kim nie jesteś, i łączyć się z tym, kim naprawdę jesteś. A w tej przestrzeni, przez praktykę, wzmacniasz swój krąg wsparcia, karmisz to wrażliwe miejsce, dając mu swoją obecność, oddech i ruch. Pomaga to wcielić to, kim naprawdę jesteś, i żyć z tego miejsca.

Medycyna Ruchu całkowicie wzbogaciła moje życie, dając mi przestrzeń do eksploracji różnych aspektów siebie, czasem trudnych lub takich, które chciałam przez lata zaniedbywać.

Kiedyś „zamrażałam” emocje, których trudno było mi doświadczyć, takie jak smutek, złość czy strach, co sprawiało, że byłam „otępiała” na to, co działo się we mnie. Bałam się je wyrażać w bezpieczny sposób, do tego stopnia, że nie potrafiłam nawet poczuć ich obecności – wiedziałam tylko, że coś jest „niewłaściwego” albo „niekomfortowego”.

Ta praktyka pomogła mi zrozumieć, że mogę „oddać to tańcowi”, pozwalając mojemu ciału bezpiecznie wyrazić to, czego mój umysł nie potrafił nazwać. Nauczyłam się być obecna, opróżniać siebie, by pozwolić, aby życie mnie zatańczyło. Moimi wielkimi przełomami były: ucieleśnienie współczującego świadka wobec siebie i innych, bycie widzianą, bycie przyjętą taką, jaką jestem, i zajmowanie swojej przestrzeni. To radykalnie zmieniło moją relację z samą sobą.

Medycyna Ruchu zmieniła moje życie tak głęboko, że teraz chcę się nią dzielić, dając innym przestrzeń, by zostały dostrzegane, by mogły oddać wszystko tańcowi i doświadczyć tej alchemii.

Oto kilka rzeczy, których osobiście się nauczyłam (lub odkryłam, lub przypomniałam sobie) dzięki tej praktyce:

• Istnieje bezpieczna przestrzeń, by eksplorować różne aspekty siebie.
• Cokolwiek się pojawi, zwłaszcza coś trudnego, mogę „oddaj to tańcowi”, być obecna i opróżniać siebie, by życie mnie zatańczyło.
• Łączę się z, buduję relację i wcielam różne archetypowe cechy we mnie, żywioły, duchy, moich przodków i potomków.
• Jestem współczującym świadkiem wobec siebie i dlatego wobec innych.
• Jestem widziana, przyjęta taką, jaką jestem.
• To moja rola, by zająć swoją przestrzeń, wziąć pełną odpowiedzialność i stanąć w swojej roli na tym świecie.
• Tańczę i wcielam swoje marzenia, decyzje, projekty.
• Jest coś niezłamanego w każdym z nas, nawet we mnie, nawet kiedy zapomnę.
• Dyscyplina i praktyka to sposób na integrację i wcielenie. Miłość jest czasownikiem.